სანამდე, თორე იცოცხლე, მე კი მოვითმენ შვილოსა,

ლექსს დავწერ, ან ქალს ვუმღერებ ,ზღვასავით უნაპიროსა,

ვერ შევძლებ? არას ვიჯავრებ , მოვწრუპავ შავსა ღვინოსა,

კარგს ვაქებ , – ცუდს არც გავხედავ , სად ვსდიო უცხვირპიროსა..

ცალადაც ვერვინ მოჰფერავს ცხოვრების შავსა ტილოსა,

ვინც კი გამიგოს, ის ამყვეს , აუწყოს ხმა ჩემს კილოსა,

ვერ გამიგებს და დაჯდეს და მარტოკამ დაიტიროსა –

“ურემი გადაბრუნდაო” და მტერი გააცინოსა..

.

ავტორი, გუჯა შვანგირაძე ( გუჯა ბიძია).

.