პატარძალი ვარსკვლავს ჰგავდა , თვალწარბწამწამს ათრთოლებდა,

სიძე – ბატონი მზეობდა, ღიმილს ღიმილს ატოლებდა,

შემომქმედი თამადობდა , თქმას სიმღერას აყოლებდა,

სიტყვა მერიქიფეობდა, ტყუილს მართალს აწონებდა..

“ლხინი აქა” , “ჭირი იქა”-ს ქატოს, ფქვილთან აზომებდა,

გვერდით მეჯდა ზღაპრის ბოლო და ნებივრად აზმორებდა.

რა ვიცოდი, მასპინძელი მთვრალს, თუ ცხადს შემატოვებდა,

სიზმარი მეცხადებინა, – ასე თუ მომანდომებდა.

..ხო, მესიზმრა, და ფასკუნჯი ქორწილში მიმაქროლებდა,

მეცხრე ცაზე – მამაღმერთი ზღაპრის გმირებს აგროვებდა.

.

გუჯა შვანგირაძე ( გუჯა ბიძია)

.