როგორი უნდა იყოს ლექსი?
ხო, როცა ვამბობ, რომ არ უნდა დაემსგავსო რითმაღეჭია ამხანაგ გუგავას, მინდა არ მინდა, უნდა ვთქვა ისიც, თუ რა არის ჩემი ჰაზრით ნაღდი პოეზია.
უნიჭო რითმამ წალეკა ქვეყანა.
წალეკა, ათასჯერ ნახმარმა რითმამ, ყალბმა ემოციამ, უადგილო პათეტიკამ.
ლექსი არ არის აგიტპროპაგანდა, ლექსი არ არის სამშობლოს ასჯერ ხსენებაც, გულის და სულის შეჯვარებაც, წვიმაზე საუბარი, მთვარეზე ყმუილი და ცრემლის გადმოყვავილება ფურცელზე.
ნაღდი ლექსი ამ ყველაფერს ისე დაგანახებს, რომ არც ახსენებს სადმე ამ სიტყვებს.
ლექსი, ნაღდი ლექსი – რითმა, მეტაფორა და მოულოდნელობაა.
ხო, აბა?
ლექსი, კარგი ლექსი, ნაღდი ლექსი , დიდებული ლექსი ახალი, ხალასი , მეტაფორული აზრის რითმულად გაწყობაა და პლიუს მოულოდნელი, აღმოჩენასავით ფინალი.
გავყვეთ, მოდი, ნაღდი ლექსის ამ სამებას:
რითმა – მეტაფორა – ფინალი.
რითმა?
რითმა აუცილებელია, – ურითმო “ლექსი” ლექსი არ არის. თორე პოეზია სვეტიცხოველშიცაა, პატარა ბავშვის გაღიმებაშიც, და ქალის “პახოდკაშიც” , მამენტ.
ურითმო და სისხლგათეთრებული სიტყვათა გროვა გაუსვენებელ მკვდარს ჰგავს, ანდა ნეკროლოგს, ჰა და ჰა, სადღეგრძელოც შეიძლება გამოვიდეს ძალიან ხელგაწაფულის ხელში.
ხელგაწაფული ვახსენე, რადგან ნაღდი ლექსის წერა რომ შეეძლოთ თეთრი ლექსის ავტორებს, არ გააჭენებდნენ ურითმო სიტყვას.
მეტაფორა?
მეტაფორა, ხატოვანი სახეებით გამოთქმული ემოცია – აუცილებელია.
სხვანაირად ლექსი უბრალო ამბავის უბრალო თხრობაა.
ნაღდი ლექსადწყობილი კი ემოციების კრიალოსანია და ნიჭმა ეს ემოციები ისე უნდა გადმოსცეს და ფიქრი სიტყვაში ისე უნდა ჩასვას, სული შეგიგუბდეს და საკუთარი გეგონოს მკითხველს.
და ფინალი?.
ოო, ფინალი – აუცილებელია!
ლამაზი ფინალი გვირგვინია ლექსის.
არ არის ლამაზი, მოულოდნელი, აფეთქებასავით ფინალი და ლექსი აღარ არის დიდებული .
მტკნარია და დუნე, რაც არ უნდა გაწყობილი იყოს “ეო – მეო ” რითმით და რაც არ უნდა სავსე იყოს მეტაფორებით.
ლექსის ფინალი ავტორის ფიქრის იმ სიკვდილივით უნდა იყოს, მკითხველის ფიქრის სიცოცხლეს რომ აძლევს დასაწყისს.
აი, ის უნდა იყოს, შენც რომ იცი და რო ვერ თქვი, ენა რო დაგება და დაგასწრო და დაგახალა სხვამ.
ასეა ეს.
შენ ვინღა ოხერი ხარო, იტყვის ვიღაც.
ხო, ნუ აწრიალდებით ახლა ზოგი პაეწიჩესკაია ნატურა.
ასეთი ნაღდი ლექსი არც მე არ გამომდის ყოველთვის, შე კაცო..😉
.
წერილებიდან “დრამატული დრამატურგია”
გუჯა ბიძია.
.
